Post traumatische stress stoornis opgelopen door bevalling- verhaal van een vader
Onze dochter was 7 maanden oud toen we zwanger raakten van onze tweede. Na een redelijk goede zwangerschap diende de bevalling zich aan. Er sprake van zwangerschapssuiker waardoor het kind groot zou zijn. Tijdens de bevalling zaten de schouders van onze zoon vast, waardoor een zeer nijpende situatie ontstond. Er waren nog slechts een paar minuten om hem uit zijn benarde positie te bevrijden voordat hij er mogelijk aan zou overlijden. Ook mijn vrouw liep gevaar. De paniek was in de ogen van de artsen te lezen. De handelingen die de artsen bij onze zoon verrichten om hem los te krijgen, waren voor mij afschuwelijk om te zien. Ik was echt bang om hem te verliezen. Gelukkig is hij op tijd geboren en bleek hij een gezonde baby te zijn.
Die nacht ben ik bij mijn vrouw en zoon in het ziekenhuis blijven slapen. Deze nacht kreeg ik voor het eerst nachtmerries, die voornamelijk over mijn gezin gingen.
De nachtmerries bleven aanhouden en ik reageerde erg sterk op mijn zoontje. Zodra hij zuchtte in zijn slaap, zat ik klaar wakker in mijn bed. Wanneer ik hem in mijn handen had, brak het zweet me uit. Thuisgekomen hield dit aan. Het leek alsof het steeds erger werd. Doordat ik s nachts weinig sliep, was ik continue moe en prikkelbaar. In de eerste periode sliep onze zoon bij ons in de slaapkamer. Ik ben in de logeerkamer gaan slapen zodat ik wat minder op hem reageerde. Overdag probeerde ik zoveel mogelijk te slapen. Maar ook dan kreeg ik vreselijke nachtmerries.
Onze zoon had last van reflux (spugen) en een koemelkallergie waardoor hij zeer slecht sliep en nachten wakker was. Ik was niet in staat op dat moment voor hem te zorgen. Dit deed mijn vrouw, waardoor zij ook ontzettend moe was. Door de vermoeidheid van ons beide en mijn prikkelbaarheid namen de spanningen en irritaties tussen mij en mijn vrouw toe. Op mijn werk functioneerde ik ook niet naar behoren doordat ik me slecht kon concentreren. De hoop bleef dat de nachtmerries weg zouden gaan maar dit was niet het geval.
Daarbij kon ik ook niet over de bevalling praten. Er aan denken was al erg pijnlijk. Bij de nacontrole van mijn vrouw, 8 weken na de bevalling, werd gevraagd hoe we de bevalling hadden ervaren omdat het een erg heftige bevalling was geweest. Mijn vrouw gaf aan dat ik de bevalling nog geen plek had gegeven en dat ik nachtmerries had. De gynaecoloog opperde dat ik mogelijk PTSS zou hebben en dat ik hiervoor hulp kon krijgen van een klinisch psycholoog als ik dat wilde. Bij de intake van de psycholoog bleek dit inderdaad zo te zijn. Zij is gestart met EMDR therapie. Beetje bij beetje ging het beter.
Na ongeveer 6 maanden ben ik weer in mijn eigen bed gaan slapen, naast mijn vrouw. De nachtmerries en mijn prikkelbaarheid zijn voorbij. Praten over de bevalling gaat tevens veel beter. Ik kan prima voor mijn beide kinderen zorgen. De EMDR behandeling is afgerond en ik voel me weer redelijk de oude. Voor de bevalling van onze zoon, sliep ik altijd erg vast. Ondanks dat het momenteel goed gaat, slaap ik nog steeds erg licht en word ik snel wakker. Er is weinig informatie te vinden over mannen die tijdens de bevalling PTSS hebben opgelopen, vandaar dat ik graag mijn ervaring met anderen wil delen.
Ben
< terug naar "Psychiatrie en zwangerschap informatie"